تریگو لی، دبیر کل سازمان ملل متحد و اعضای کمیته ویژه سازمان ملل متحد در مورد فلسطین در ۹ ژانویه ۱۹۴۸ در دریاچه موفقیت در مورد مسئله اسرائیل و فلسطین و تصمیم گیری در مورد اینکه آیا نیروی امنیتی سازمان ملل برای اجرای طرح انفجاری تقسیم فلسطین لازم است یا خیر ملاقات کردند. خشونت های جدید در سرزمین مقدس فوران کرده بود.
برافراشتن پرچم اسرائیل در ۸ ژوئن سال ۱۹۴۸ برای اولین بار در مراسم پیدایش کشور اسرائیل.
قراردادهای امضا شده در سال ۱۹۴۹ بین اسرائیل و کشورهای عربی به جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ پایان داد و خطوط آتش بس بین اسرائیل و کرانه باختری را که به نام خط سبز نیز شناخته می شود، تا جنگ شش روزه ۱۹۶۷ ایجاد کرد.
اخراج سه خواهر فلسطینی از غزه بعد از اشغال سواحل غربی توسط اسرائیل برای عبور سربازان به اردن در ۲۳ ژانویه ۱۹۶۸.
عکس مورخ ۲۸ فوریه ۱۹۴۷ صحنه پس از حمله تروریستی در خیابان بن یهودا در اورشلیم را نشان می دهد. در ۲۹ نوامبر ۱۹۴۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد به قطعنامه ۱۸۱ در مورد تقسیم فلسطین به دو کشور، یکی یهودی و دیگری عربی رای داد. اورشلیم باید تحت کنترل بین المللی باقی می ماند.
این تصویر مربوط به سال ۱۹۴۸ است که یک زن پناهنده فلسطینی و فرزندش را نشان می دهد که پس از جنگ ۱۹۴۸ با کشیده شدن “خط سبز” از خانه خود جدا شده اند.
یک سرباز اسرائیلی در ۲۲ ژوئن ۱۹۶۷، پناهندگان فلسطینی را در حال عبور از پل جنگ زده آلنبی برای رسیدن به کرانه شرقی اردن تماشا می کند. جنگ ژوئن ۱۹۶۷ یک پیروزی نظامی خیره کننده برای اسرائیل، اما شروع یک بن بست سیاسی بود که تا کنون ادامه دارد. در طول جنگ شش روزه، اسرائیل حدود ۷۰۰ کشته متحمل شد، در حالی که تخمین زده می‌شود تعداد اعراب کشته شده کمی بیش از ۱۱۰۰۰ تا ۲۱۰۰۰ نفر باشد و مصری‌ها متحمل بیشترین خراج شدند. اسرائیل کنترل سینا، نوار غزه، کرانه باختری و بیت المقدس شرقی و بلندی های جولان را در اختیار گرفت. حدود ۳۵۰۰۰۰ فلسطینی از مناطق تازه اشغال شده فرار کردند تا در کشورهای همسایه اقامت کنند. اکثر آنها هرگز نتوانسته اند برگردند و هنوز در کمپ های پناهندگان زندگی می کنند.
یک خودروی زرهی ساخت بریتانیا در میان آوار ساختمان های ویران شده در مرکز شهر اورشلیم رها شده است. ۷ ژوئیه ۱۹۴۸ در طول اولین درگیری یهودی-عربی که در فوریه ۱۹۴۸ قبل از اعلام دولت اسرائیل در ۱۴ مه ۱۹۴۸ آغاز شد.
یک دختر فلسطینی یک سرباز اسرائیلی را در ۲۸ فوریه ۱۹۸۸ در بت سحور پس از اینکه ارتش اسرائیل به دنبال تظاهرات خشونت آمیز وارد روستای نزدیک بیت لحم شد، تحریک می کند.
گشت سربازان اسرائیلی در خیابان تقریبا خالی غزه.
دود برخاسته از شهر قدیمی اورشلیم در اوت ۱۹۴۹ در طول جنگ اعراب و اسرائیل.
یک پیرزن عرب، که بر گرد و غبار خیابان اصلی شهر ساحلی صنعتی ال مجدال نقف نشسته است، ۱۳ نوامبر ۱۹۴۸. او یکی از ۲۰۰۰ عربی است که پس از آن جنگ در آنجا باقی مانده است. پادگان مصر قبل از رسیدن نیروهای اشغالگر یهودی عقب نشینی کرد. او ماند زیرا نه جایی برای رفتن داشت و نه راهی برای رسیدن به سوی دیگر.
خانه ای که وادان شعبان ابراهیم نکوسی ۱۷ ساله در آن زندگی می کرد. خانه او پس از متهم شدن به رهبری یک باند بمب بنزینی که در ۷ ژوئن ۱۹۸۹ در کرانه باختری اشغالی فعالیت می کرد، توسط نیروهای ارتش اسرائیل منفجر شد.
یک سرباز اسرائیلی، مسلح به تفنگ استن، راه خود را از میان دیوارهای شکسته راه سلیمان، در شهر قدیمی اورشلیم، فلسطین، ۲۰ ژوئیه ۱۹۴۸می گشاید.
سربازان مصری پناهگاه هایی را که در ۱۸ نوامبر ۱۹۴۸ در نزدیکی تل آویو در آنجا پناه گرفته بودند، ترک می کنند.
در این عکس که در ژوئن ۱۹۶۷ در بلندی‌های جولان گرفته شده است، یک تانک اسرائیلی ساخت آمریکا در صحرا گرد و خاک به پا کرده است. سی سال پس از جنگ شش روزه، افشاگری های جدید نشان می دهد که ژنرال های اسرائیلی فشار قابل توجهی را برای وادار کردن دولت خود به جنگ دیگری اعمال کردند.
روستاییان فلسطینی در حالی که در جریان جنگ اعراب در سال ۱۹۴۸ علیه اعلام دولت اسرائیل تسلیم شدند، پرچم سفید در دست داشتند.
در درگیری‌های شدیدی که در ۹ مارس ۱۹۹۳ رخ داد، جوانان فلسطینی به سمت یک جیپ ارتش اسرائیل سنگ پرتاب کردند.
ویرانه های یک ساختمان یهودی در شهر قدیمی اورشلیم، فلسطین، ۳۰ مه ۱۹۴۸، پس از بمباران لژیون عرب.
جنگجویان هاگانا در ژوئن ۱۹۴۸ در حال ورود به خانه ای در تل آویو. اندکی پس از اعلام استقلال اسرائیل و آغاز جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸، هاگانا با گروه‌های دیگر ادغام شد و به ارتش رسمی دولت و هسته اصلی نیروهای دفاعی اسرائیل تبدیل شد.
تابش خیره کننده آتش های خمپاره و گلوله های توپ و شعله های آتش برافراشته شده توسط مبارزان مخالف در نبرد شدید بین اعراب و یهودیان، آسمان را بر فراز بخش برج داوود در دیوار شهر قدیمی اورشلیم روشن می کند که در دست اعراب است، ۱۴ ژوئیه. ، ۱۹۴۸.
یک زن عرب پس از دستگیری پسرش در نوار غزه اشغالی، به دلیل پرتاب سنگ به سوی سربازان، در ۲۱ مه ۱۹۹۰، بر سر یک پلیس مرزی مسلح اسرائیل فریاد می زند.
