اسپوتنیک – حتی بسیاری هم پیش بینی می کنند اسرائیل وارد باریکه غزه شود وکاری کند مشابه کاری که سال ۱۹۸۲ با سازمان آزادیبخش فلسطین در بیروت کرد و آنها را وادار کرد که لبنان را ترک کنند و آن زمان به تونس رفتند.
این روزها برخی دشمنان ملت ایران که برخی از آنها هم زبان فارسی هم بلد هستند این شده که در باره آنچه از آن انتقام سخت اسرائیل بر علیه ایران است نام می برند ومنتظر هستند آمریکا و اسرائیل به ایران حمله کنند و برای آنها فرش قرمز پهن کنند تا بیایند در ایران حکومت کنند.
درباره این آخری ها باید گفت قطعا چنین آرزویی را با خود به گور خواهند برد چون تاریخ ثابت کرده هنوز کسی که بتواند ایران را اشغال کند متولد نشده.
کلا تاریخ ثابت کرده هر کس به سرزمین ایران چشم طمع داشته کلا چشم هایش کور شده و ایران همیشه قبرستان ابرقدرها بوده، هیچ ابر قدرتی در تاریخ به ایران حمله نکرده که ابرقدرت مانده باشد.
برگردیم به موضوع خودمان.
در باره فلسطینی ها قطعا آنها می دانستند که عملیات شان با واکنش شدید اسرائیل مواجه خواهد شد و همه نتایج چنین عملیاتی را پیش بینی کرده بودند و اینگونه نیست که تصور شود فلسطینی ها دست به چنین عملیات بزرگی زده اند و توقع داشته اند اسرائیلی ها بنشینند و سکوت کنند.
نکته کلیدی در این ماجرا این است که باید شرایط داخلی غزه را درک کرد تا متوجه شد چرا فلسطینی ها حاضر می شوند پی چنین چیزی را به تن بمالند.
تصور کنید که در بزرگترین اسارتگاه بشری زندگی می کنید، جایی که دو و نیم ملیون نفر در یک باریکه بسیار کوچک زندگی می کنند و هیچ کس امید به زندگی ندارد.
همه نوع امکانات زندگی به عنوان یک انسان را از شما سلب کرده اند وهر لحظه منتظر هستید که برخی تندرو تصمیم بگیرند شما وخانواده تان را قتل عام کنند و به شما حمله کنند.
از عبارت اسارتگاه استفاده کردم چون زندان ها هم برای خود قوانین و مقرراتی دارند و زندانی حد اقل می داند که پس از گذراندن دوره زندان آزاد می شود حتی اسیر جنگی هم می داند در نهایت پس از پایان جنگ آزاد می شود اما اینها هیچ امیدی به آزاد شدن ندارند.
همزمان هم تنها امید آنها که کشورهای به اصطلاح برادر عرب هستند آنها را ترک کرده اند و به دنبال تعامل با طرفی که آنها را اسیر کرده می باشند و به فکر رفاه حال خود هستند.
طبیعی است که در چنین شرایطی شما حاضر باشید که به آب و آتش بزنید تا از شر آن اوضاع خلاص شوید.
همین اتفاق هم رخ داده.
فلسطینی ها برای خلاص شدن از این شرایط حاضر شده اند دست به چنین کاری بزنند و می دانند این تحرک آنها عواقبی هم خواهد داشت که یکی از آنها ورود اسرائیل به باریکه غزه است.
اما سوالی که اینجا مطرح است این می باشد که آیا ورود اسرائیل به باریکه غزه یک گردش تفریحی برای سربازهای اسرائیلی خواهد بود؟
قطعا چون فلسطینی ها انتظار چنین چیزی را دارند خودشان را برای چنین اتفاقی آماده کرده اند.
با توجه به اخبار جسته گریخته درباره رسیدن تسلیحاتی که ناتو برای اوکراین فرستاده بود به دست فلسطینی ها در غزه می توان پیش بینی کرد که ورود نیروهای اسرائیلی به غزه یعنی افتادن آنها در تله مقاومت و ورود آنها به جایی که کشتارگاه سربازان اسرائیلی خواهد بود.
دلیل اصلی که اسرائیلی ها غزه را ترک کردند این نبود که توافق صلحی انجام شده بود بلکه این بود که درون غزه بسیار آسیب پذیر بودند و تلفات زیادی را متحمل می شدند، آن هم زمانی که فلسطینی ها دست خالی و فقط با سنگ مبارزه می کردند.
حالا تصور کنید که مثلا موشک هایی مثل ژاولین ویا استینگر یا…. به دست آنها رسیده باشد.
به این ترتیب می توان تصور کرد که عملیات اخیر عملیات اصلی نبوده بلکه عملیات اصلی درون غزه است که منتظر ورود سربازان اسرائیلی می باشد.
یعنی فاجعه ای که کشته شدن هزار اسرائیلی و زخمی شدن چند هزار نفر دیگر در مقابل آن هیچ چی خواهد بود.
